• „Elity” i „masy” w internecie
• Koncepcja kultury konwergencji „otwarty tłum”, „inteligentny tłum”, „mądrość tłumów”
• Kultura uczestnictwa: fakty i krytyka
• Typizacja postaw komunikacyjnych użytkowników sieci

• „Elity” i „masy” w internecie

Obecnie można w fomach masowego komunikowania zauważamy podział na aktywnych i biernych użytkowników internetu, co jest szczególnie widoczne na serwisach internetowych, działających na zasadach Web 2.0. Użytkownicy coraz częściej stają się twórcami serwisów internetowych – to oni – w większym stopniu niż administratorzy – kreują zawartość poszczególnych stron. Użytkownicy nie tylko biorą na siebie zadanie tworzenia treści, lecz również kategoryzują je przy pomocy słów kluczowych (tagowania), umożliwiając tym samym innym użytkownikom dotarcie do powiązanych ze sobą tematycznie treści. Zjawisko nadawania własnych, niekoniecznie eksperckich kategorii, określane jest mianem folksonomii.

Użytkownicy internetu nie tylko poszukują informacji w nim (to jest pierwszy czynnik związany z korzystaniem z niego, ale w obecnej dobie zajmują się głównie ocenianiem i tworzeniem rankingów (za pomocą lajków, które są obecne w każdym portalu internetowym). Podkreślam, że nie są ekspertami w dziedzinach, które oceniają. Dlaczego tak się dzieje?

• Koncepcja kultury konwergencji „otwarty tłum” „inteligentny tłum”, „mądrość tłumów”

Henry Jenkins stworzył na podstawie obserwacji zachowań ludzi w sieci pojęcie  «koncepcji kultury konwergencji». W ujęciu Jenkinsa internet sprzyja wytworzeniu się inteligencji zbiorowej, a to oznacza – po pierwsze, wypracowanie systemu otwartego dzielenia się wiedzą, bo jak wiemy  wiedza jest rozproszona w sieci. Żaden człowiek  nie jest w stanie opanować wiedzy w całości, nikt nie wie wszystkiego, zatem konieczna jest wymiana i współpraca między ludźmi, aby wiedza mogła swobodnie przepływać. Wiedza powstaje w wyniku synergii, a internet jest miejscem, który tę synergię wyzwala. 
W komunikacji sieciowej powstał  „otwarty tłum” „inteligentny tłum”, czy też „mądrość tłumów”. Bardzo ważną konsekwencją zjawiska wiedzy rozproszonej w sieci jest zmiana na stanowisku ekspertów – już nie trzeba być naukowcem pracującym w uznanej instytucji, aby stać się ekspertem w internecie (por. Juza 2007). Ta tendencja do bycia ekspertem w każdej dziedzinie powoli staje się domeną w życiu realnym, posiadając wiedzę zaczerpnięta z internetu człowiek chce się nią chwalić.

• Kultura uczestnictwa: fakty i krytyka

• Typizacja postaw komunikacyjnych użytkowników sieci

• Twórcy - osoby spędzające w sieci czas 24/7 (twórcy, odbiorcy, komentatorzy, oceniający, udostępniający).
• Zrównoważeni, którzy nie siedzą w sieci stale, ale są widoczni w ciagu dnia i również podejmują czynności jak wyżej).
• Rozmówcy — osoby, które wychodzą do sieci, żeby «pogadać», komentować.
• Członkowie — zakładają konta na portalach społecznościowych tylko w celu zaspokojenia potrzeby przynależności do grupy.
• Kolekcjonerzy, poszukiwacze - osoby, które dokładnie i skrzętnie przeglądają treści zamieszczone przez wcześniej wspomniane grupy (potem dodają je do “ulubionych” lub dzielą się nimi ze znajomymi).
• Szkodliwi; trole, hejterzy amatorzy, i hejterzy nieamatorzy (wyraźnie zaznaczają swoją obecność w sieci, publicznie krytykują ludzi, działania, produkty - wszyscy i wszystko zasługuje na publiczne potępienie).
• Komentatorzy, którzy nie publikują nic oprócz komentarzy i ocen.

Pasywni

• Duchy - obserwują jedynie z ukrycia.
• Nieaktywni - ostatnia, nieaktywna grupa, korzystają z Internetu, ale nie przejawiają jakiegokolwiek zainteresowania mediami społecznościowymi.